Charles Darwins Origin of Species: Icoon van het atheïsme? Translated title: Charles Darwin’s Origin of Species: Icon of Atheism?

Abstract

Charles Darwins Origin of Species (1859) wordt vaak als icoon van het atheïsme beschouwd, omdat de daarin gepresenteerde theorie religieuze verklaringen van de biodiversiteit grotendeels overbodig maakte. Darwin zelf trok echter geen atheïstische conclusies uit zijn theorie. Hoewel hij het christelijk geloof reeds eerder geleidelijk had losgelaten, verwees hij in de Origin verschillende malen naar de Schepper op een manier die men niet als onoprecht kan afdoen. Autobiografische aantekeningen maken duidelijk dat zijn religieuze positie zou blijven fluctueren tussen agnosticisme en theïsme. Nu eens verdedigde Darwin een greater good theodicee, dan weer wanhoopte hij aan de adequaatheid daarvan.

Translated abstract

New atheists often portray Charles Darwin’s On the Origin of Species (1859) as an icon of atheism, since it made religious explanations of biodiversity largely superfluous. Darwin himself did not draw atheistic conclusions from his theory, however. Although he had gradually abandoned the Christian faith at an earlier stage, in the Origin he referred to the Creator several times in ways that cannot be dismissed as disingenuous. Autobiographical notes make clear that his religious stance continued to fluctuate between agnosticism and theism. He sometimes endorsed a greater good theodicy – but then again despaired of its adequacy. Far from being an atheist, in general he strikes us as an afflicted theistic believer.